Een brakke dinsdag

Op dinsdag 4 maart (een dag na het prachtige feest in een 'Studentenkneipe') ging de wekker alweer om 7.30 uur. Veel te vroeg! Ik had amper 4 uurtjes geslapen en had het gevoel van een brakke zondagochtend. Toch moest ik naar school. Met veel moeite kwam ik uiteindelijk mijn bed uit en moest ik me nog haasten ook. Ik had namelijk om 8.00 uur afgesproken met een studiegenoot om samen met hem naar de Universiteit te reizen. Wij moesten beide nog wat dingen regelen voordat onze Duitse les begon.

Om op de Universiteit te komen kun je gebruik maken van de bus en van de metro + trein. Dat laatste is het snelst. Vanaf ons huis rijden we met de metro naar het centraal station van Dortmund en pakken we de trein richting Universiteit. Maar op deze dinsdagmorgen misten we de metro zodat we met de bus moesten. Geen probleem, alleen de bus doet er vijf minuten langer over. Het voordeel is wel dat je kunt blijven zitten en niet hoeft over te stappen.

Nadat we onze dingen hadden geregeld (onder andere een studentencontract tekenen en een verzekeringsbewijs aanvragen) begon om 9.30 uur onze eerste echte Duitse les. Onze lerares Bea is zeer aardig en al spelenderwijs maakten we kennis met de Duitse taal. Geen boeken, geen lerares alleen maar woorden op het bord schrijft die wij vervolgens moeten overpennen maar wel veel gesprekken met elkaar voeren om elkaar beter te leren kennen en het Duits sneller op te pakken. En ik moet toegeven; het werkt! Ik betrap mezelf er nog wel eens op dat ik tegen mijn enige Nederlandse studiegenoot Nederlandse woorden verwissel met het Duits. Erg grappig!

Na het college en een goede maaltijd in de Mensa stond er ’s middags een rondleiding door de stad op het programma. Allereerst kochten we een Duits simkaartje voor in onze mobiele telefoon zodat we goedkoop met elkaar kunnen bellen. Daarna hebben we de hele binnenstad bekeken. Uiteindelijk belanden we rond een uur of zes uitgeteld in een café in de stad. Ik had het nu echt gehad en het liefste ging ik meteen op bed. Gelukkig dachten er meer studenten zo over en na slechts één drankje gingen we met de metro weer naar mijn kamer.

Daar aangekomen heb ik mijn internetaansluiting in orde gemaakt en kon ik eindelijk internetten. Drie dagen lang zonder internet is echt een hel! Dan besef je pas hoeveel je er aan gehecht bent. Ik kan echt geen drie dagen zonder internet. Nadat ik al mijn 34 nieuwe e-mails had gelezen (en sommigen ook al beantwoord) kroop ik in mijn bed en zette ik mijn uit Nederland meegenomen televisie aan. Ik kan hier 21 Duitse zenders ontvangen, jammer genoeg geen Nederlandse. Toch was ik in de veronderstelling dat de Duitsers het Champions League voetbal wel zouden uitzenden. De wedstrijd AC Milan – Arsenal was aan de gang en die wilde ik graag volgen. Ik zapte alle 21 kanalen bij langs maar ik kwam geen voetbal tegen. Scheiße! Woedend deed ik de TV uit, draaide me een aantal malen om en viel na een klein uurtje in slaap.